29 Aralık 2010 Çarşamba

Ay Çiçeği


Bana huzur verir, uzun yolculuklar sırasında pencereden bakarken gördüğümüz büyük ay çiçeği tarlaları.Nedenini hiç bilmiyorum belki annem çok sevdiği için ya da çocukken babam her gördüğümüzde ısrarlarımıza dayanamayıp kenara çekip bize koşarak bir iki tane kopardığı için.Şimdi anlıyorum aslında onun sadece güzel sarı yapraklardan ve siyah siyah taptaze çekirdeklerinden oluşmadığını , o benim için çocuk olmanın verdiği mutluluk ve güvende olma hissiymiş.Bazen o kadar korkuyorum ki yarın ya da ertesi gün başıma geleceklerden , sorumluluklarımdan , bitmek bilmeyen çalışma saatlerinden, en son ne zaman sinemaya gittiğimi hatırlamamaktan ,denizin kokusunu unutmaktan.